Uciążliwość zapachowa w praktyce: obornik

Podobnie jest z gnojowicą i gnojówką. Choć mamy te nawozy na wyciągnięcie ręki, to jednak niechętnie z nich korzystamy przede wszystkim dlatego, że zapach drażni także nas, już nie mówiąc o sąsiadach czy osobach przejeżdżających koło naszego pola. Jeśli jednak liczymy się z groszem, warto skorzystać z dostępnych nawozów naturalnych. Trzeba jednak wiedzieć, jakie obowiązki nakłada na nas dbanie o zmniejszenie,,uciążliwości odorowej'' dla nas i sąsiadów.

Obornik można stosować na gruntach ornych w terminie od 1 marca do 31 października. W przypadku upraw trwałych, wieloletnich i trwałych użytków zielonych od 1 marca do 30 listopada.

Terminy te nie dotyczą rolników, którzy będą zakładać na gruntach ornych uprawy jesienią po późno zbieranych przedplonach, buraku cukrowym, kukurydzy lub późnych warzywach.

Dopuszczalna dawka azotu w wieloskładnikowych nawozach dla zakładanych upraw nie może przekroczyć dawki 30 kg N/ha. Należy szczegółowo udokumentować termin zbioru, datę stosowania nawozu, zastosowane nawozy i ich dawkę oraz termin siewu jesiennej uprawy.

Terminy te nie dotyczą również rolników, którzy nie mogli dokonać zbiorów lub nawożenia z uwagi na niekorzystne warunki pogodowe, w szczególności nadmierne uwilgotnienie gleby. Dla tych podmiotów termin graniczny stosowania nawozów to dzień 30 listopada.

Jesień jest najlepszym momentem dla zastosowania obornika. O czym koniecznie należy jednak pamiętać? Przede wszystkim o tym, że obowiązkiem rolników, jest ograniczenie uciążliwości zapachowej. Dodatkowym problemem jest dbanie o odpowiednią gospodarkę azotanową.

Co wolno, a czego nie wolno?

Jak informuje Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Gdańsku, tak naprawdę nie ma przepisów, które pozwoliłyby weryfikować, czy dany zapach mieści się w granicach wyznaczonych przez normy prawne czy je przekracza. Jest to powodem braku skutecznych decyzji nakazujących ograniczenie emisji substancji uciążliwych zapachowo. Nie ma również przepisów wskazujących organy administracji właściwe do podejmowania działań kontrolnych w zakresie emisji odorów. Trudno się z tym nie zgodzić. Każdego z nas drażni coś innego, choć akurat zapach nawozów naturalnych jest drażniący dla wszystkich. Podobnie jak zapach docierający z osuszanych osadów ściekowych - a jednak nikt nie zakazuje działalności oczyszczalniom ścieków. Odczucie zapachowe jest cechą indywidualną, dlatego obiektywna i jednoznaczna odpowiedź na pytanie o występowanie i skalę oddziaływania jest trudna. Należy wskazać, że rolnictwo jest podstawową funkcją gospodarowania na terenach wiejskich. Zatem należy liczyć się z tym, że w czasie nawożenia pól nawozami naturalnymi i kompostami organicznymi występować będzie okresowo (kilka lub kilkanaście razy w roku) intensywna emisja odorów stwarzająca dyskomfort życia niektórych mieszkańców.

W celu eliminacji, bądź ograniczenia uciążliwości związanych z funkcjonowaniem sektora rolniczego w gospodarce narodowej, w tym uciążliwości odorowej, ustawa z dnia 10 lipca 2007 r. o nawozach i nawożeniu (t.j. Dz.U. z 2018 r. poz. 1259 ze zm.) oraz rozporządzenie Rady Ministrów z dnia 5 czerwca 2018 r. w sprawie przyjęcia „Programu działań mających na celu zmniejszenie zanieczyszczenia wód azotanami pochodzącymi ze źródeł rolniczych oraz zapobieganie dalszemu zanieczyszczaniu” (Dz. U. z 2018 r. poz. 1339) nakazują bądź zalecają określone postępowanie i ograniczenia przy lokalizowaniu i wykonywaniu miejsc składowania nawozów naturalnych oraz przy stosowaniu nawozów naturalnych na użytkach rolnych. Zasady te zobowiązują podmioty do określonych działań.

Co należy do naszych obowiązków?

1. Magazynowanie nawozów naturalnych (obornika) na szczelnych płytach gnojowych wyposażonych w zbiorniki na odcieki.
2. Magazynowanie gnojowicy i gnojówki w zamkniętych, szczelnych zbiornikach na gnojowicę.
3. Składowanie obornika w pryzmach polowych w ograniczonym przedziale czasowym i jedynie w określonych miejscach, w oddaleniu od cieków, jezior i zbiorników wodnych.
4. Wykonanie instalacji do magazynowania nawozów naturalnych w taki sposób, aby miały one możliwość do co najmniej pięciomiesięcznego (nawozy stałe) lub sześciomiesięcznego (nawozy płynne) przechowania.
5. Nieskładowanie pomiotu (nawozu z bezściółkowego chowu drobiu) bezpośrednio na gruncie.
6. Stosowanie nawozów naturalnych na terenach o dużym nachyleniu, zwłaszcza w pobliżu wód, z istotnymi ograniczeniami, w tym przykrywania nawozów naturalnych glebą nie później niż następnego dnia po ich zastosowaniu.
7. Stosowanie nawozów w ściśle określonych terminach i warunkach, kiedy zawarte w nich substancje biogenne nie będą powodowały zanieczyszczenia wód i gleby związkami azotu i fosforu.
8. Opracowanie i wdrożenie planów nawożenia gruntów azotem w celu ograniczenia dopływu azotu do wód.

Dodatkowo funkcjonuje tzw. Kodeks Dobrej Praktyki Rolniczej określający m.in. zasady i procedury takich działań jak nawożenie z wykorzystaniem nawozów naturalnych. KDPR stanowi zbiór przyjaznych środowisku praktyk rolniczych, których stosowanie powinno przyczynić się również do ograniczenia emisji substancji odorowych w czasie przechowywania i stosowania nawozów naturalnych.

Pomimo uciążliwości, korzystanie z obornika, gnojowicy i gnojówki warte jest zachodu. Pamiętajmy jednakże, że kto stosuje nawozy niezgodnie z zasadami i warunkami określonymi w art. 17-20 ustawy o nawozach i nawożeniu oraz w przepisach rozporządzenia w sprawie szczegółowego sposobu stosowania nawozów oraz prowadzenia szkoleń z zakresu ich stosowania, powodując zagrożenie zdrowia ludzi lub zwierząt lub środowiska podlega karze grzywny.

źródło: Wojewódzki Inspektorat Ochrony Środowiska w Gdańsku

Redakcja KalendarzRolnikow.pl Zainteresował Cię ten artykuł? Masz pytanie do autora? Napisz do nas tutaj