Groźne pasożyty u świń - jak zapobiegać i leczyć

Diagnostyka występowania pasożytów wewnętrznych świń nie jest prosta. Zarażone zwierzęta często nie wykazują żadnych objawów chorobowych. Jedyną przesłanką jest zahamowanie wzrostu, potwierdzenie ich obecności daje wyłącznie badanie laboratoryjne kału lub krwi. Niestety, większość gatunków bytujących na trzodzie chlewnej może również występować u człowieka. Obecność parazytów świń niesie zatem ze sobą nie tylko negatywne konsekwencje ekonomiczne – może być również niebezpieczna dla ludzi.

Z uwagi na niekorzystny wpływ pasożytów na żywiciela konieczne jest systematyczne prowadzenie zabiegów profilaktycznych zmierzających do ich likwidacji w organizmie zwierząt, a także do ograniczenia bytowania w środowisku, w którym przebywa trzoda chlewna. Podstawowym czynnikiem wpływającym na częstotliwość występowania robaczyc jest technologia, w jakiej
utrzymywane są świnie. Wykazano, że na zakażenie znacznie bardziej podatne są osobniki utrzymywane w systemie ściołowym. Wśród zwierząt chowanych na rusztach przypadki takie są zdecydowanie rzadsze. Zapobieganie robaczycom
powinno zatem obejmować zarówno systematyczne odrobaczanie trzody, jak i zabiegi mające na celu zniszczenie pasożytów we wszystkich stadiach rozwojowych i miejscach ich przebywania.

Jednym z podstawowych warunków skutecznej profilaktyki tego typu chorób jest określenie rodzaju inwazji pasożytniczych w poszczególnych grupach wiekowych świń, dlatego przed przystąpieniem do zabiegu odrobaczania wskazane jest
wykonanie badań laboratoryjnych. Po otrzymaniu wyników należy ustalić z lekarzem weterynarii stra-
tegię zwalczania robaczyc.

Preparaty stosowane do eliminacji pasożytów wewnętrznych świń mogą być podawane w paszy, w wodzie, a także drogą iniekcyjną. Środki w formie zastrzyków są zdecydowanie skuteczniejsze, ponieważ dają pewność, że odrobaczeniu zo-
staną poddane wszystkie sztuki. Jeśli chodzi o podawanie leków przeciwrobaczych z paszą czy wodą, nie mamy takiej gwarancji. W każdym stadzie znajdują się osobniki, które jedzą zdecydowanie mniej niż pozostałe, w związku z czym zaplanowana terapia nie przyniesie oczekiwanego rezultatu. Należy pamiętać, że jedno niedoleczone zwierzę w grupie może stać się przyczyną powrotu inwazji i ponownego zarażenia pozostałych świń.

Knury powinny być odrobaczane 2-3 razy do roku, lochy natomiast każdorazowo zanim zostaną wprowadzone na porodówkę (około 2-3 tygodni przed porodem). U loch przed wyproszeniem przeprowadzenie zabiegu, przy zastosowaniu procedury całe pomieszczenie pełne – całe pomieszczew tym samym czasie na porodówce.

W strategii odrobaczania świń należy także uwzględnić dezinwazję, czyli niszczenie form pasożytniczych w otoczeniu zwierząt. Wydalanie jaj pasożytów jest bowiem intensywne jeszcze przez 3-4 dni po leczeniu. Konieczne jest więc systematyczne uprzątanie odchodów zwierząt i ściółki, aby nie stały się one źródłem zarażenia środowiska. Należy przeprowadzić intensywną suchą dezynfekcję fermy.

Wszystkie preparaty stosowane do odrobaczania trzody chlewnej są stosunkowo silnymi substancjami chemicznymi, które nie pozostają bez wpływu na zdrowie zwierząt i człowieka. Dlatego po ich użyciu należy ściśle przestrzegać zalecanych okresów karencji, aby mięso i inne tkanki jadalne nadawały się do bezpiecznego spożycia przez człowieka. Kategorycznie zabronione jest spożywanie półtusz świń i dzików, które nie zostały poddane badaniom na obecność pasożytów. Zakażone mięso i narządy wewnętrzne trzeba niezwłocznie utylizować.

Przestrzeganie wymienionych zasad pozwala na ograniczenie ryzyka występowania pasożytów wewnętrznych zarówno w populacji świń, jak i ludzi. To niezwykle ważne, ponieważ leczenie robaczyc u ludzi jest bardzo trudne, a w niektórych przypadkach wręcz niemożliwe.